Nadee Geethaya - නදී ගීතය

එය ජූනි මාසයේ වැසිබර සන්ධ්‍යාවකි. හැන්දෑ වරුව පුරා ඇදහැලුණු වැස්සත් සමඟ අහස වලාවෙන් බරව පැවතියේ ය. සිතිජය දක්වා අහස මිහිදුමකින් බොඳව තිබිණි. කෙමෙන් කෙමෙන් අහස පැහැදිලි වත්ම මලානික හිරු වැසිබර වලා දැහැන අතරින් එබිකම් කරන්නට විය. විහිද විසිරෙන රන්වන් හිරුරැස් දහරේ මඳ උණුසුම, අහස පුරා තැනින් තැන විසිරුණු කුඩා වැසි බිඳිති නිසා ආවරණය වෙයි. ආලෝකය සහ සෙවනැලි අතර මේ සාමීචිය ඔහු තුළ මතු කළේ ඉන්ද්‍රජාලික ප්‍රබෝධයකි. ඒ ආලෝක දහරෙහි මෘදු බව සිය ගතෙහි සියලු ඉන්ද්‍රියයන් එකම දමකට ඇමිණූ මල් ගොමුවක් සේ ඒකාත්මික කරවන බව රබීන්ද්‍රට දැනෙන්ට විය. ඔහු ලිපිගොනු අතරින් සිය දෑස මුදාගෙන ආනන්දි දෙස බැලුවේ ය. සියළු තාරකාවන්හි කාන්තිය උරාගත් රබීන්ද්‍රගේ අසිරිමත් දෙනෙත් ඇගේ දෙනෙත් සමීපයෙහි අගුලු වැටිණි. “මේ මල් මගේ දෙවියන්ට, ක්‍රිෂ්ණාට”