Wassa Walahaka - වැස්ස වලාහක

මෙසේ බොහෝ වේලා ගතවෙද්දී ඔවුන්ට කෙමෙන් ඔවුනොවුන්ගේ සිරුරුවල උණුසුම් පහස දැනෙන්නට පටන් ගැනිණි. ඔවුන් හාත් පස වැහි කුණාටු, සුළි සුළං, මේ ගැජුම්වලින් පිරි ලෝකයේ ප්‍රචන්ඩ ක්‍රියාකාරීත්වය කිසිසේත් නොදැනිණි. නො ඇසිණි. එක්නෙකා වැළඳගෙන සිටි ඔවුන් වරින් වර හෙලූ සුසුම්වල උණුසුම ඔවුන්ට ඊට වඩා තීව්‍ර ලෙස දැනිණි. බාහිර ලෝකය සහමුලින්ම අමතකව ගොස් දෑස පියාගෙන සිටි ජුලිනෝනා ආනන්දජනක සිහිනයක් දකිමින් සිටියාය. මෙතුවක් කල් ඇගේ භවංග සිත වසා පැවැති අවිනිශ්චිතතාවේ ඝනාන්ධකාරය අතුරුදහන්ව යන ඇසිල්ලෙකින්, දිදුලන ස්නේහය, රන්වන් නෙළුම් පොහොට්ටුවක් මෙන් නැගී විකසිත වන සැටි ඇය එම සිහිනයේදී දුටුවාය. ඇය මෙතෙක් වෛරය යයි වරදවා සිතාගෙන සිටි වංචක චෛතසිකය එහි සැබෑ ස්වරූපයෙන් හඟින්නට සමත් වූ කල්හි ඇයට තමා ගැනම ඇතිවූයේ බලවත් පුදුමයකි.